Nobody Someday

‘Ik heb een hekel aan optreden’, zegt Robbie Williams aan het begin van NOBODY SOMEDAY. Hij staat op het punt te vertrekken voor een concerttournee die hem vijf weken lang dwars door Europa zal voeren, maar vraagt zich af of hij nog wel door moet gaan met zijn carrière als popster. Hij haat de roddelpers, haat alle aandacht, haat het om beroemd te zijn - hij haat zelfs zijn eigen liedjes. Het is een lastige tijd voor de 27-jarige Williams, want hij is voor de zoveelste keer afgekickt van de drugs en de drank, en vastbesloten het deze keer vol te houden. Maar dat is geen makkelijke opgave met de druk van het optreden en het leven on the road. Zonder enig voorbehoud laat de populaire Britse popster, die onlangs voor 125 miljoen euro een platencontract sloot met EMI, regisseur Brian Hill en zijn filmploeg toe achter de schermen. Williams blijkt verfrissend eerlijk en nuchter, en bovendien zo wispelturig als het weer. De tournee is nog maar nauwelijks begonnen of de ster die eigenlijk geen ster wil zijn, ziet het al weer helemaal zitten. ‘Ik sta daar op het podium en denk: ik ben geweldig! En dertigduizend mensen roepen op dat moment: je hebt helemaal gelijk! Wat is er nou beter dan dat?’ Hill maakte een intiem portret maar behield altijd de nodige kritische afstand. Naast interviews met Williams en zijn band- en crewleden bevat NOBODY SOMEDAY een groot aantal concertfragmenten, eindigend in Rotterdam met een prachtige, kippenvel veroorzakende samenzang van het publiek.