Het beloofde land

‘Man ligt zes maanden dood in huis’. Het is deze af en toe opduikende krantenkop die John Appel inspireerde tot een film over het zesde gebod: ‘Gij zult niet doden’. Met summiere middelen reconstrueert hij het leven van een onbekende man. De film laat zien hoe iedereen -familie, oud-collega’s en buren - langzaam maar zeker de grip op de hoofdpersoon verliest en lange tijd niet merkt dat hij is gestorven. De verhalen en herinneringen zijn in het begin vaag en simpel, maar geleidelijk wordt het portret duidelijker en mooier. Het gebod wordt door Appel niet letterlijk opgevat. Hij onderzoekt het in de filosofische betekenis van het woord en stelt de vraag of misschien de samenleving als geheel verantwoordelijk is voor dit soort sterfgevallen. Of moeten wij iemands keuze respecteren wanneer hij kiest voor een leven in eenzaamheid, en daarmee ook voor een dood in eenzaamheid?