Miss America

Wat in 1921 begon als een toeristische attractie werd de American dream voor vrouwen: de jaarlijkse Miss America-verkiezing in Atlantic City. Afwisselend verheerlijkt, bespot, geïmiteerd en bekritiseerd, is Miss America uitgegroeid tot een icoon van de Amerikaanse cultuur. ‘Het gaat over onze verbeelding van onszelf, waarom we hier zijn en met welk doel.’ In MISS AMERICA worden historische beelden afgewisseld met interviews met critici en winnaressen uit verschillende decennia. Aan de orde komt hoe de prijsuitreiking in badpak na de oorlog werd vervangen door een stijlvolle bekroning in avondkleding. Hoe in de jaren ’40 werd bepaald dat alleen blanke vrouwen mee mochten doen. Hoe daar jaren later op werd gereageerd met een Miss Black America-verkiezing, en hoe schandalen bizarre contractbepalingen uitlokten. Na de oorlog kwam er naast schoonheid ook aandacht voor ‘talent’ en ‘hersens’. Dat leidde tot de meest uiteenlopende ‘bewijzen’ van talent: van kunstschaatsen, acrobatiek en buikdansen tot het vertellen van een verhaal met een Noors accent. Er is een compilatie van de tv-opnamen sinds 1954. De Missen-parade die voorbij trekt bevat onder andere de eerste joodse Miss die door sponsors werd geboycot, de eerste zwarte Miss en de eerste Miss die niet huilde toen ze won. In de ontwikkeling van het moederlijke type met appelwangen uit de jaren twintig tot het superslanke schoonheidsideaal van tegenwoordig ziet één van de commentatoren een zorgwekkende constante: ‘Om mooi te worden gevonden moet je er vooral niet uitzien als een vrouw.'