Parijs, ergens na een Derde Wereldoorlog. De mensheid leeft na een nucleaire strijd ondergronds, schuilend voor de dodelijke straling aan het aardoppervlak. Wetenschappers voeren experimenten uit met tijdreizen, in de hoop dat de toekomst of het verleden redding kunnen brengen voor het wanhopige heden. Gevangenen zijn hun proefkonijnen. De meesten gaan onderdoor aan de schok van de sprong in de tijd, maar een van hen blijkt bijzonder succesvol. Dat komt door zijn sterke hechting aan een herinnering uit zijn vroege jeugd: op een vliegveld viel hem een mooi meisje op, en zag hij vervolgens een man sterven.
Chris Markers meesterlijke overdenking van de kracht van herinnering en het onafwendbaar verstrijken van de tijd wordt door velen beschouwd als een van de beste films aller tijden. De beroemde experimentele korte film vertelt zijn verhaal geheel in stilstaande, beeldschone zwart-witbeelden. De droge voice-over, die het verhaal vertelt alsof het een wetenschappelijk rapport is, zorgt voor een sfeer die tegelijk klinisch en poëtisch is.