Vanaf haar eerste documentaire behandelt regisseur Rakhshan Bani-Eternad al gevoelige kwesties inzake de samenleving en vrouwen in Iran. In haar speelfilm THE MAY LADY, die enkele jaren geleden in Nederland vertoond werd, durfde ze een alleenstaande moeder te laten zien die verliefd was op iemand die we niet zien, maar alleen horen. In RUZEGAR-E-MA is de filmmaker gefascineerd door haar dochter en haar vrienden, studenten van de toneel- en kunstacademie, vanwege het vurige enthousiasme waarmee ze Khatami steunen tijdens de verkiezingscampagne. De jongeren hebben vertrouwen in de toekomst en zijn zeer hoopvol. De ontmoetingen tussen Khatami en zijn volgelingen lopen over van euforie, waarbij jonge meisjes flauwvallen en het uitschreeuwen van opwinding en plezier. In een parallel verhaal toont de film het levensverhaal van een jonge vrouw die zich ook heeft aangemeld als kandidate voor het presidentschap. Ze is een alleenstaande moeder die met haar blinde moeder in een huurflat woont. Ze wordt gedwongen op korte termijn andere woonruimte te zoeken. Maar niemand wil een woning verhuren aan een vrouw zonder man. Uiteindelijk zamelt de filmploeg geld in om de heldin van de documentaire te redden en te voorkomen dat ze op straat gezet wordt. Op een sterke, directe en onbevreesde manier zet de filmmaker vraagtekens bij de coëxistentie van traditie en vooruitgang in de hedendaagse Iraanse samenleving.