Filmmaker Daniela Muñoz Barroso kan nauwelijks horen. Hoge tonen kan ze al helemaal niet onderscheiden. Haar ogen gebruikt ze niet alleen om te kijken, maar ook om mee te luisteren. En toch heeft Barroso een diepe fascinatie ontwikkeld voor Gladys Esther Linares, alias Mafifa, een vrouwelijke muzikant die de bel bespeelde, een in de Cubaanse conga prominent aanwezig metalen percussie-instrument. Mafifa stierf veertig jaar geleden op veel te jonge leeftijd.
In deze zeer persoonlijke roadmovie gaat Barroso op zoek naar de sporen die Mafifa heeft achtergelaten in Santiago de Cuba en omstreken. Ze spreekt mensen die haar gekend hebben, die haar passie voor de conga deelden. Iedereen omschrijft Mafifa als een buitengewoon markant mens en een briljante belspeler, die zich niets aantrok van het machismo in haar omgeving.
Barroso tast met
haar camera ieder detail af: fraaie landschappen, buurten die hun beste
tijd wel hebben gehad en verweerde lichamen die een hard bestaan
verraden. Hoe dieper Barroso in haar queeste duikt, hoe meer Mafifa een spiegel wordt waarin haar eigen angsten zichtbaar worden.