In dit bekroonde regiedebuut verweeft Carmen Torres – eerder veelvuldig achter de camera te vinden – de verhalen van haar beide moeders. De moeder bij wie ze opgroeide in Spanje, en de Colombiaanse moeder die haar na de geboorte ter adoptie afstond. Meer dan twintig jaar na de plotselinge dood van haar Spaanse moeder gaat Carmen voor het eerst op zoek naar haar biologische moeder. Die zoektocht en kennismaking vervlecht ze met haar nu eens heldere, dan weer vervaagde herinneringen aan de moeder die ze zo goed kende en liefhad.
Torres’ meanderende, door weemoed gekleurde maar nimmer sentimentele verhaal overstijgt vanaf de eerste scène het louter persoonlijke. Haar voice-over en de associatief gemonteerde poëtische beelden nemen je mee en nodigen als vanzelf uit tot eigen mijmeringen en bespiegelingen, niet alleen over hoe adoptie de levens van alle betrokkenen voorgoed markeert, maar ook over liefde en rouw, en hoe ouders en kinderen elkaar voor altijd in zich meedragen.
Images
