The Land of the Wandering Souls

In 1999 begint de Franse telecomgigant Alcatel met de aanleg van de eerste glasvezelkabel door Zuidoost-Azië. Dankzij het project heeft een aantal Cambodjanen via lokale onderaannemers een paar maanden werk: ze graven de sleuven voor de kabel. De groteske ironie is dat ze een vooruitgang helpen realiseren die nooit de hunne zal zijn. Zo onwetend zijn ze dat het gebruik van de kabel aan hen wordt uitgelegd via de analogie van een tovenaar die oren en ogen heeft waarmee hij de hele wereld kan horen en zien. Voor het internet, zegt de een. Ik heb niet eens elektriciteit, zegt de ander. Sommige zijn met het hele gezin gekomen om te werken maar ze krijgen zo weinig betaald dat ze niets overhouden. Ook al werken ze dag én nacht tot de blaren met pus op hun handen staan. Het project blijkt zelfs gevaarlijk: regelmatig worden granaten opgegraven. En dan zijn er de voormannen die geld achterhouden. Het verdriet probeert men te delen met lotgenoten, maar het is duidelijk dat iedereen alleen staat. Elke handeling, elke transactie is een gevecht, want elke munt die bespaard wordt, is weer een grotere kans op overleven. Ondertussen rolt de haspel met de kabel verder, plekken op de wereld verbindend waar deze mensen nog nooit van hebben gehoord.