When the Girls Were Flirting with the Gods

Ongewoon portret van de jonge kunstenares Florence Reymond, die haar schilderijen baseert op de ambivalente wereld van de kindertijd, een combinatie van onschuld en wrede onverschilligheid, waarbij ze allerlei referenties maakt naar de kunstgeschiedenis. De kern van haar werk draait om ons selectieve geheugen, waardoor we grote delen van onze kindertijd vergeten, zo vertelt de kunstenares in dit deels geënsceneerde portret dat zich veel dichterlijke vrijheden permitteert. Schilderen is voor Reymond een manier om 'de schaduw van het geheugen' op te roepen. Op het doek verschijnen al die geesten die ons achtervolgen. Damien Faure maakte geen gewoon portret van Reymond, maar een die de schilderijen via een ander medium, de cinema, oproept en zo recht doet aan de schilderijen vol oerscènes. Het spanningsveld tussen barbarij en het aanleren van goed gedrag wordt verbeeld door een schattig meisje met een geweer. Daardoorheen is een sprookje gevlochten over een kleine prinses en een kleine prins die de oorlog ontvluchten. Een tovenaar wil de wereld vernietigen om hem naar eigen inzicht opnieuw in te vullen. Zo bewegen schilderijen en film zich tussen engelen en demonen, tussen poëzie en barbaarsheid.