"This is not the film I thought I was making. I thought I could ignore the contradictions; I thought they were not part of the story. I was so wrong. They’re becoming the story." We zitten een halfuur in de film wanneer Laura Poitras (Citizenfour) in deze woorden op haar eigen project reflecteert. Haar portret van WikiLeaks-oprichter Julian Assange begint op dat moment te veranderen in iets dat zowel persoonlijker is als veelomvattender: een analyse van de kracht én de zwakte van een netwerk dat ondergronds opereert om transparantie af te dwingen. Want waar zijn de waarborgen in de eigen organisatie, die van haar sympathisanten totale loyaliteit eist? Tussen 2011 en 2013 kreeg Poitras volledige toegang tot Assange, die voor haar camera vrijelijk zijn charisma en egomanie tentoonspreidt. Nadat ze buiten hem om Edward Snowden helpt met de publicatie van vertrouwelijke NSA-informatie, is ze op zijn verblijfplaats in de Ecuadoriaanse ambassade niet meer welkom. In de jaren die volgen krijgt de groeiende invloed van WikiLeaks een steeds dubieuzer karakter.