Voor veel, merendeels donkere LGBTQ-jongeren uit New York is de Kiki- hun thuis. Hier zijn ze ver weg van de wetten die ze van huis uit hebben meegekregen, en die onder meer voorschrijven dat jongens op meisjes vallen en niet op dansles gaan. Binnen hun veilige Kiki-wereld is ruimte voor extraverte danswedstrijden, maar ook voor gesprekken over serieuze politieke thema's, zoals de rol van de president in het debat rondom hiv. En voor openhartige groepsgesprekken over prostitutie: een pad dat sommige transgenders kiezen om aan geld te komen voor dure operaties en hormonen. De zorgvuldig gefilmde, vaak dicht op de huid geschoten portretten van Kiki-leden benadrukken de wens van de filmmaker om de eigenheid van deze groep te laten zien. En hen te tonen als ménsen, zonder een eenduidig etiket dat geaardheid of sekse benoemt. is dan ook een van de krachtigste onelinersuit deze energieke en visueel aantrekkelijke film.