We Want Roses Too

De rechten van de vrouw zijn overal in Europa zwaar bevochten, en zeker in het conservatieve, diepgelovige en door macho's geregeerde naoorlogse Italië. In wordt een portret geschilderd van de feministische beweging en de ontwikkeling van de vrouwen in Italië. De film wordt gedragen door de verhalen uit drie dagboeken van vrouwen, die in voice-over worden verteld. Ze vertellen van de seksuele, juridische, economische en sociale bevrijding van de vrouw, van de twijfels waarmee dat gepaard ging en van het gevoel van verbondenheid dat allengs tussen vrouwen werd gevoeld. De beelden bestaan uit archiefmateriaal uit de bewuste periode, waaronder veel foto's, amateurfilmpjes, televisiereportagen en -debatten, maar ook familiefilms, een fotostrip van een traditioneel liefdesverhaal, gedateerde commercials, filmverslagen van demonstraties en van discussies tijdens emanciperende bijeenkomsten (waarbij mannen zich wanhopig afvragen wat er met het eten moet gebeuren als de vrouw 's avonds de deur uitgaat). Muziek en animatie maken het vlot gemonteerde archiefmateriaal tot een filmisch geheel. De documentarie is een getuigenis van de strijd die is geleverd, maar roept ook vragen op over de huidige stand van zaken.