Salim Baba

De 55-jarige Salim Muhammad verdient in North Kolkata, India, de kost met zijn kleine mobiele bioscoop. In het land met de grootste filmindustrie ter wereld zitten de filmzalen nog steeds vol en weten ook kleine ondernemers als Salim Baba zich buiten op straat verzekerd van een enthousiast publiek. Baba's bioscoop bestaat uit een oude projector en een houten kist op een kar, die als projectiezaaltje functioneert. Wie film wil zien, steekt zijn hoofd onder het zijdoek. Baba koopt restmateriaal van filmreels op en monteert vervolgens scènes uit verschillende films met scheermes en plakband tot een nieuw en bondig fictief verhaal. Fietslampjes en vergrootglazen fungeren als projectorverlichting en lens. Liedjes, dialogen en vechtscènes blijken bij hem in de juiste verhoudingen even verleidelijk als in de originele films in de officiële filmzalen. Regisseur Sternberg laat zijn protagonist in alle rust zijn verhaal doen en filmt met aandacht en gevoel voor detail. Muhammad vertelt over zijn vader, van wie hij het vak leerde en zijn vier zonen, aan wie hij zijn expertise doorgeeft. Hierdoor krijgt , hoewel bescheiden in lengte, de allure van een waar familie-epos, dat nog generaties lang voort zal duren.