Als de gelukkig getrouwde Jan en de jonge onderwijzeres Laura elkaar voor de eerste keer op de ijsbaan in Amsterdam ontmoeten, zijn er geen dialogen nodig om de kijker te laten voelen wat er tussen de twee gebeurt. Er is onmiskenbaar een acute, onontkoombare aantrekkingskracht, die de opmaat vormt tot een overweldigende maar onmogelijke affaire. Keer op keer proberen de twee op basis van rationele argumenten afscheid te nemen maar lukt het ze niet. De relatie kent pieken van euforie maar vooral veel dalen van diepe wanhoop voor alle partijen. Op een bijna documentaire manier wordt in deze speelfilm de situatie ontleed in scènes, met alle pijnlijke details die een buitenechtelijke relatie met zich meebrengt. De stiekeme telefoontjes en de leugens, de gesprekken die doodlopen op vragen waarop geen bevredigend antwoord komt, de ontembare passie die hand in hand gaat met de wanhoop, het schuldgevoel en de woede. De film wordt gekenmerkt door sterk fysiek spel van de beide hoofdrolspelers, waarvoor actrice Johanna ter Steege op het filmfestival in Locarno werd bekroond. Regisseur Heddy Honigmann werd op het Nederlands Film Festival bekroond met de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek en werd een succes in de Nederlandse bioscoop.