Milosevic - How to Be a Dictator

Regisseur Leslie Woodhead laat er vanaf het eerste moment geen misverstand over bestaan: Slobodan Milosevic is verantwoordelijk voor de ondergang van Joegoslavië. Maar zijn documentaire gaat niet over de schuldvraag, maar over de manier waarop Milosevic zijn machtspositie en populariteit verwierf en hoe hij die gedurende lange tijd wist vast te houden. In archiefbeelden is te zien hoe Milosevic, inmiddels gevangene van het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag, een paradoxale positie veroverde als dictator in een democratie. Vanaf de eerste keer dat hij als communistische apparatsjik het taboe op nationalisme doorbrak met zijn tegen Serviërs uitgesproken ‘Niemand zal jullie meer slaan!’, tot aan het moment dat hij, verslagen in democratische verkiezingen, gedwongen werd op televisie zijn nederlaag toe te geven. De nadruk ligt op de binnenlandse Servische populariteit van Milosevic, niet op de drie oorlogen die Joegoslavië uiteenreten of de politiek achter de schermen. Aan de hand van cartoons worden de nuances van zijn imago zichtbaar: charmant en benepen, alwetend en teruggetrokken. Grotendeels verantwoordelijk voor dat imago is echtgenote Mira Markovic, die voor de camera van Woodhead volstrekt apologetisch is over Milosevic’ daden. Woodhead, bekend van de Srebrenica-documentaire A CRY FROM THE GRAVE (1999), interviewt ook andere politici en vertegenwoordigers van de media. Vooral de rol van de staatstelevisie wordt belicht. Zij speelde een cruciale rol bij het gevoelsmatig op afstand houden van de oorlog, het afschuiven van elke schuld naar ‘het Westen’ en de ‘Kroatische fascisten’, en het presenteren van elke nederlaag als een vermomde overwinning. Ook al werd in Servië het leven inmiddels beheerst door een kitscherige gangstercultuur, gierende inflatie en grootschalige armoede.