Playing Lecuona

De bijnamen van de Cubaanse componist, pianist en orkestleider Ernesto Lecuona (1895-1963) vertellen veel over de enorme invloed die hij had op de Latijns-Amerikaanse muziek. Hij wordt zowel de vader van de Cubaanse muziek als de Cubaanse Gershwin genoemd. In wordt hij geëerd door drie hedendaagse Caribische pianisten, die zelf ook hun sporen hebben verdiend: Chucho Valdés, Michel Camilo en Gonzalo Rubalcaba. De twee laatstgenoemden wonen en werken in de Verenigde Staten, het land waar Lecuona veel optrad. Valdés speelt een spetterende jazzversie van “La comparsa,” een van Lecuona's beroemdste composities, Camilo illustreert met zijn trio de Afro-Cubaanse vermenging die Lecuona eigen is en Rubalcaba onderzoekt in Sevilla de dwarsverbanden met flamenco. Zo werkt hij samen met een flamencozangeres (in een hartverscheurende versie van “Malagueña”) en de bekende flamencogitarist Raimundo Amador. Zangeres Omara Portuondo (1930), die nog in het orkest van Bebo Valdés zong, de vader van Chucho, pinkt een traantje weg na het zingen van “Siempre en mi corazón.” Tussen de fraai gefilmde optredens door bezoeken ze de plaatsen waar Lecuona leefde, van New York tot Tenerife, waar hij de laatste drie jaar van zijn leven woonde. Valdés betreurt dat er in Lecuona's geboorteplaats Guanabacoa alleen een versleten gedenksteen staat. maakt hem weer springlevend.