In (in Nederland uitgebracht als ) reconstrueert Oliver Hirschbiegel de gebeurtenissen in en om de Führerbunker in Berlijn tijdens de laatste dagen van het Duitse Rijk. Het Russische leger rukt op en de verdediging raakt uitgeputter, maar Hitler weigert overgave. De sfeer in de bunker wordt steeds beklemmender. Wanneer de uitzichtloosheid van de situatie uiteindelijk ook tot Hitler doordringt, begint hij zijn zelfmoord voor te bereiden. Twee interviewfragmenten uit de documentaire vormen de in- en uitleiding van . Toch is secretaresse Traudl Junge niet de exclusieve hoofdpersoon van de film. Voor het script werden naast haar memoires ook andere bronnen gebruikt: het boek van historicus Joachim Fest en de getuigenissen van enkele andere betrokkenen, onder wie Albert Speer en legerarts Schenck. Junge’s perspectief is echter duidelijk van invloed geweest op de karaktertekening van Hitler (Bruno Ganz). In ontsteekt hij meermalen in groteske razernij, maar daarnaast toont Hitler in het contact met zijn jonge secretaresse een vaderlijke kant: een novum in de geschiedenis van Hitler-vertolkingen. Het leidde met name in Duitse media tot een debat over de vraag of het moreel aanvaardbaar is om ‘het monster’ zo menselijk te portretteren.