Am I Dreaming of Others, or Are Others Dreaming of Me?

Eerst zien we een beeld, daarna herkennen we het pas. Door er woorden op te plakken, krijgen we grip op de wereld, laten we visuele informatie stollen in begrip en geven we het een plaats in de tijd. Maar volgens kunstenaar Shigeo Arikawa is de tijd niet zo lineair als we vaak denken en vernieuwen beelden zich continu in het heden om daarmee het verleden opnieuw te reconstrueren in de vorm van een herinnering. Die verschuiving van betekenissen vindt het meest ingrijpend plaats als we dromen. Tijdens de REM-slaap, onze “tijd buiten de tijd”, worden ervaringen en observaties verwerkt, maar ook vervormd en veranderd. Nu zijn vluchtige dromen notoir moeilijk in beeld te brengen, maar Arikawa komt dicht in de buurt. Hij combineert geometrische vormen met surrealistische shots van kerkklokken, konijnen, slakken en mieren. Net als de soundtrack, waarin het gemurmel van mensenmassa’s te herkennen is, maar nooit afzonderlijke stemmen, zijn de beelden tegelijkertijd vertrouwd en vervreemdend. Het resultaat is verontrustend, knaagt aan onze zekerheden. De grenzen tussen zelf en ander, leven en dood, heden en toekomst vervagen. De kijker wordt zo in een staat van onbestemdheid gebracht, waarin de beelden losgeweekt raken van hun taalkundige etiketten.