The Happiest Thought

“De gelukkigste gedachte” was Albert Einsteins benaming voor het besef dat hem inspireerde tot de formulering van de algemene relativiteitstheorie: het idee dat voor iemand die in een vrije val terechtkomt, de zwaartekracht niet lijkt te bestaan. Deze relativiteit vormt ook het uitgangspunt van dit beeldessay door Agnieszka Polska, waarmee ze onze blik richt op de wereld toen die zich in een geheel andere context bevond: 250 miljoen jaar geleden, toen zich de Perm-Trias-massa-extinctie voltrok.

Vanuit de wetenschap dat leven zich sindsdien niettemin uitbundig heeft ontwikkeld op Aarde, is het misschien makkelijker kijken naar deze historische ramp. De film stelt niet de grootschalige uitsterving en de ingrijpende veranderingen in de fauna centraal, maar presenteert de schoonheid van het verloren gegane bodem- en zeeleven: zwermen libellen, het gerimpelde oppervlak van poelen, lichtstralen die door het water schijnen. De zang van performancekunstenaar Geo Wyeth leidt ons langs die digitale prehistorie op een manier die aan een hypnosesessie doet denken, tot uiteindelijk een link naar het heden en onze eigen positie wordt gelegd.

Dit werk maakt deel uit van het programma "The New Infinity", een coproductie met Berliner Festspiele / Immersion en Planetarium Hamburg.