I Remember

Robert Franks rauw realistische foto’s, waarin hij alledaags racisme en armoede op het Amerikaanse platteland niet verbloemde, werden in het Amerika van de jaren vijftig niet gewaardeerd. Dit was het tijdperk van Eisenhower-optimisme, Pax Americana en ongebreideld kapitalisme. Franks voorstellingen pasten niet. Pas nadat zijn talent in Europa werd erkend, brak hij ook door in de Verenigde Staten. Wantrouwig als hij was over die publieke omarming, borg Frank meteen zijn fotocamera op. Hij ging films maken. Maar die films zijn eigenlijk in verhevigde mate een voortzetting van zijn fotografie. In een directe, ongepolijste stijl reflecteert hij op zijn omgeving en vooral ook zichzelf: wat het is om te fotograferen, wat de rol van de fotograaf kan of moet zijn. In speelt Frank een bezoek na dat hij bracht aan fotografiepionier en oudere collega Alfred Stieglitz en zijn vrouw, kunstenaar Georgia O’Keeffe. Hij laat zichzelf echter spelen door de jonge Franse fotograaf Jérôme Sother, die hij ook zijn mijmeringen in de voice-over laat inspreken. Zelf neemt hij de rol aan van Stieglitz. Zijn echtgenoot June Leaf, net als O’Keeffe kunstenaar, speelt Stieglitz’ eega. Het resultaat is een herinnering als verdubbeling van de tijd, tegelijkertijd veraf en heel dichtbij.