La rabbia (Part One)

Waarom staat ons leven in het teken van ontevredenheid en angst? In 1963 legde producent Gastone Ferranti deze vraag voor aan Pier Paolo Pasolini, een van de grootste intellectuelen van het naoorlogse Italië. Aan de hand van die existentiële vraag analyseerde de filmmaker en dichter het moderne leven. Het resulterende (De woede) is een uit historische opgetrokken filmessay, poëtisch van toon en sterk ideologisch gekleurd. In een meanderende tekst in voice-over bekritiseert de militante marxist Pasolini het kapitalisme en promoot hij de klassenstrijd. Via de Hongaarse opstand van 1956 en de Cubaanse revolutie belandt hij uiteindelijk in Afrika. Daar ligt volgens hem de toekomst, bij de net onafhankelijk geworden voormalige koloniën. Europa wacht slechts vervreemding en verlies van identiteit.
Pasolini’s film is onderdeel van een tweeluik. Naast Pasolini vroeg Ferranti ook Giovannino Guareschi, een conservatieve monarchist, beelden van bioscoopjournaals te herordenen tot een betoog. Zoals te verwachten leverde dit een geheel andere film op: pro-Europa en pro-christendom. Meteen na de première verdween dit deel echter spoorloos. Pas in 2009 werden de twee delen weer verenigd en vertoond als geheel. Pasolini’s film had toen echter al een heel leven achter zich als een op zichzelf staand werk.