Police Killing

Een doorzeefde auto in een buitenwijk van Rio de Janeiro. Tientallen kogelgaten, sommige zo groot als een vuist. Wie niet beter weet, zou denken dat het om een criminele afrekening gaat. Maar de kogels zijn zonder uitzondering afkomstig van politiegeweren. In de auto zaten tieners. Ongewapend. Hoewel de agenten aan dat laatste een eigen draai geven, zo vertellen ontredderde moeders in het verontrustende Police Killing.

Wat aanvankelijk alleen de verhalen zijn van rouwende nabestaanden tegenover die van de militaire politie, wordt al snel schokkender wanneer niets verhullende beelden van dodelijke schietpartijen opduiken. We zien bloedende kinderen smeken om hulp, agenten die een pistool in de hand van een doodgeschoten jongen drukken, een zwaarbewapende eenheid die vermeende drugsdealers vermoordt vanuit een helikopter. Gevolgd door rechtszaken waarin de daders zich in bizarre bochten wringen om zich te beroepen op zelfverdediging, opdrachten van meerderen of falend overheidsbeleid. Meestal met succes. De cijfers? De afgelopen twintig jaar werden ruim 16.000 burgers bij politieacties gedood. Police Killing is een snerpende schreeuw om gerechtigheid.