Kind in twee werelden, drieluik over joodse oorlogspleegkinderen

Vijf joodse kinderen, twee zusjes, twee broers en een meisje worden tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergebracht in verschillende pleegezinnen. Het oorspronkelijke gezin wordt hierdoor ontwricht. Toch groeien alle kinderen in relatieve voorspoed op. Tragisch genoeg zal na de oorlog blijken dat zij als enige van hun respectievelijke families de oorlog hebben overleefd. Nu zijn de vijf tussen de 51 en 62 jaar en vertellen zij over hun ervaringen, gevoelens en identiteit. De film situeert de personen zowel in hun oorspronkelijke wereld als in de wereld waar ze door de omstandigheden van de oorlog terecht kwamen. Zo schakelen we regelmatig over van lokaties in Nederland naar Polen en Israël. Dit is in grote lijnen het verhaal dat KIND IN TWEE WERELDEN vertelt. Een opvallende, hoewel geen onlogische vaststelling in de documentaire is dat het niet de bezettingstijd is die bij de personen de diepste sporen nagelaten heeft. Het is veel meer de tijd erna die als moeilijkste ervaren is. Het zoeken naar je wortels, je eigen identiteit en geloof en de acceptatie dat je als jood door de oorlog voor je leven gestigmatiseerd bent. Zo vertelt een van de zusjes dat voor haar de bevrijding ruim vijftien jaar na 1945 kwam toen ze in Amsterdam kwam en 'als jodin, openlijk, de synagoge kon binnengaan.' Niet onder de naam die ze tijdens de oorlog had gekregen en nadien op aandringen van haar pleegouders had behouden maar onder haar eigen, joodse naam. Willy Lindwer, maker van de documentaire, werd in 1988 onderscheiden met de Emmy Award voor zijn film DE LAATSTE MAANDEN VAN ANNE FRANK en ontving voor KIND IN TWEE WERELDEN tijdens de Nederlandse Filmdagen 1993 het Gouden Kalf voor de beste documentaire.