Door middel van de mogelijkheden die de camera haar biedt probeert Emma van der Put de sluimerende informatie die terloopse, voorbijgaande momenten bezitten aan het licht te brengen. In plaats van special effects in de nabewerking toe te voegen, wordt uitsluitend gebruik gemaakt van de effecten die op het moment van filmen in de gekozen locatie aanwezig zijn. In tegenstelling tot haar meer lineair opgebouwde films, waarin de opeenvolging van scenes betekenis genereert, probeert deze video nog radicaler de inhoud in het gekozen beeld te onderzoeken. Het kader van de camera laat een nieuwe ruimte ontstaan waarin de verschillende lagen van reflectie en beeld ineens gezamenlijk hun plek innemen. Zonder begin of einde begeeft de videoloop zich in een constante wisselwerking tussen het ontleden en opstapelen van de verschillende visuele en inhoudelijke lagen die in het gefilmde beeld aanwezig zijn.