Reminiscences of a Journey to Lithuania

De dag na zijn aankomst in New York in 1949 zag Litouwer Jonas Mekas een Bolex-camera in een vitrine staan. Hoewel het nooit in hem opgekomen was films te gaan maken, kocht hij de camera meteen. De euforie van zijn aankomst in Amerika, gekoppeld aan het verdriet vanwege de ballingschap, wekte bij hem de behoefte op uitdrukking te geven aan zijn gevoelens. De Bolex-camera kwam daarbij goed van pas. Het resultaat is een levenswerk: het vastleggen van de verstrijkende tijd in privé-filmpjes. De filmdagboeken van Mekas leverden in totaal ruim dertien uur gemonteerd materiaal op. De heersende toon is elegisch: een treurzang op het geheugen en de vergetelheid. De gebruikte techniek is uniek. Na het maken van de films (vaak jaren later), voegt Mekas er een verhaal aan toe dat een periode voor de geest roept die dus altijd ervaren en gefilmd is in het verleden. Zo wordt elk beeld omgezet in een brokstuk van de herinnering. In 1971 keerde Mekas na 25 jaar terug naar Litouwen. Deze film, die uit twee delen bestaat - de Verenigde Staten in 1950 en Litouwen in 1971 - is het verslag van zijn hereniging met zijn familie en het dorp van zijn jeugd, met de rivieren, de bloemen, de wegen, de kleuren van zijn vaderland. REMINISCENCES OF A JOURNEY TO LITHUANIA vormt - net als de andere delen van het project van Jonas Mekas – een reactie op de stelling van Elias Canetti dat de mensheid pas verloren zal zijn als hij geen ervaringen of herinneringen meer zal hebben. Mekas is de grote documentalist van de herinnering. João Moreira Salles