Planet of Snail

Al van kinds af aan is Young-Chan doof en blind. Zoals hij het zelf verwoordt: "In het begin was er stilte en duisternis, en de stilte en duisternis waren met God. En toen ik op aarde kwam, waren ze met mij." Young-Chan weet niet hoe hij zich in deze wereld moet bewegen, totdat hij Soon-Ho ontmoet, die eveneens kampt met een lichamelijke handicap. Hij trouwt met haar en leert via haar communiceren met de buitenwereld. Door zachtjes op elkaars vingers te tikken kunnen ze elkaar begrijpen, het oogt soms als het teder bespelen van een piano. De documentaire volgt de twee in het rustige tempo waarin Young-Chan zich door het leven beweegt: als ze samen een lamp vervangen, vrienden op bezoek komen, aan een theaterstuk wordt gewerkt, als hij een boek leest en in de sneeuw sleeënd van een berg afglijdt. Deze alledaagse scènes worden ondersteund door een poëtische voice-over van Young-Chan, waarin hij reflecteert op zijn bestaan zonder zicht en gehoor. Hij voelt zich als een astronaut. Maar dat neemt niet weg dat hij gevoel heeft voor de schoonheid in de wereld. Dat wordt voelbaar als Young-Chan een boomschors aanraakt, met zijn hand door het zand gaat of als zijn vingers de regendruppels op het raam beroeren.