Aan de muren in het Braziliaanse Belo Horizonte is ontzettend veel toevertrouwd. Van beeldschone muurschilderingen tot old school-graffiti en van raadselachtige hartenkreten tot woedende verwensingen. Marcos Pimentel heeft met zijn meestentijds statische camera een indrukwekkend aantal uitingen vastgelegd.
Uit zijn montage doemt de stad op als canvas voor kunstenaars, dichters en verontwaardigde burgers. Er wordt in allerlei varaties naar liefde verlangd, iemand schrijft ook het woord ‘impotent’ op. Uiteraard moet het systeem gefuckt worden en leeft Jezus, hoewel iemand anders beweert dat hij pas in 2070 weer op aarde komt.
Begint de film met onschuldige afbeeldingen, allengs wordt de toon politieker en grimmiger. Lula moet weg, die boodschap is oud, maar Bolsonaro ook en dus moet Lula weer terug. Dood aan de president, red de Amazone! In felle bewoordingen worden vrouwenrechten opgeëist en racisme bestreden. Ondertussen gaat het dagelijks leven gewoon door: auto’s rijden voorbij, er stopt een bus, mensen lopen in grote haast langs. Sommigen lijken zich niet bewust van het kunstwerk achter zich, anderen maken juist even een selfie.