laat unieke archiefbeelden zien van een bijzondere ontmoeting in een onherbergzaam gebied in Australië in 1964. De toen zeventienjarige Yuwali leefde haar hele leven in de woestijn, in een gemeenschap van vrouwen en kinderen. Totdat het gebied moest worden ontruimd vanwege raketproeven. De inmiddels 62-jarige Yuwali vertelt in geuren en kleuren hoe eng het was om voor het eerst in haar leven witte mannen te zien. Ook de 'bewegende rotsen' maakten diepe indruk. De groep van twintig Aboriginals sloeg op de vlucht, bang als ze waren voor de witte 'duivels', die hen vast zouden opeten. Het getuigenverslag van Yuwali wordt afgewisseld met de verhalen van de Australiërs die het gebied moesten uitkammen. Ook voor hen was het vreemd om een groep zonder enig wereldbesef te ontmoeten. Als de Aboriginals gevonden worden, is het woestijnleven voor hen ten einde. Ze krijgen voor het eerst in hun leven kleding en worden per auto naar een Christelijke zendingspost gebracht. Het lijkt erop dat de Martu-gemeenschap inmiddels aan een nieuwe manier van leven gewend is. Bij het zien van de archiefbeelden, waarop ze afgezien van een riem naakt te zien zijn, liggen ze in elk geval helemaal in een deuk.