The Tiniest Place

“Hoe prachtig, hoe prachtig,” jubelt een oude vrouw als ze kleine kuikentjes uit hun ei ziet kruipen. Met haar bewondering voor het tafereeltje bewijst ze haar kracht en vitaliteit. Die verdween toen tijdens de burgeroorlog in de jaren tachtig haar vijftienjarige dochter bruut door het regeringsleger werd vermoord, net als de meeste andere inwoners van het afgelegen dorp Cinquera in de bergen van El Salvador. Niettemin keerde de vrouw, net als andere vroegere bewoners, na de twaalf jaar durende oorlog terug om haar dorp te herbouwen. Regisseur Tatiana Huezo, wier grootmoeder uit Cinquera komt, geeft de geschiedenis van de plek een universele zeggingskracht door het verleden naast het heden te plaatsen en de dood naast het leven. Ze toont de schoonheid van dagelijkse handelingen, de verbondenheid en veerkracht van de gemeenschap, terwijl in voice-over droevige verhalen klinken over de verloren geliefden – alsof we de gedachten lezen van de mensen die we bezig zien. Flarden van verhalen glijden als de ochtendnevel over de bossen in een montage die het verstrijken van de tijd voelbaar maakt. Een enkele keer lijkt de tijd stil te staan. Zwart-witfoto’s tonen de portretten van de jonge dorpsbewoners die in de oorlog werden gedood.