The Exception and the Rule

Hoe kun je een politieke film maken? Het is een vraag die enkele decennia na de geboorte van de cinematografie opgeworpen werd, en die nog steeds een belangrijke motor is voor een kleine groep mediumbewuste filmkunstenaars en activisten. is een gesprek met Karachi, de grootste stad van Pakistan. Met kleine filmische interventies in het dagelijks leven wijst de film de onrust en onderdrukking aan die de maatschappij ontwrichten, zonder ze uit te leggen. De zelfbewuste filmmakers stellen zichzelf ter discussie. De film bekritiseert het reguliere documentaireperspectief tijdens een vreemd interview waarbij de vragen en de antwoorden vaststaan, maar niet de volgorde. Met stop-motion opnamen, dubbelbelichtingen en razendsnel op elkaar volgende teksten in beeld houdt de film het publiek bij de les: het kijkt niet naar de werkelijkheid maar naar een door de cameraman ingesteld aantal 16mm-beeldjes per seconde. Film is geen droom, maar het concrete resultaat van een aantal handelingen waarbij oneindig veel keuzes gemaakt zijn. Tegelijkertijd onderzoekt de film censuur: wat mag je wel en wat niet filmen? Met de makers achtervolgen we politiemannen. En door de ogen van één van de filmmakers zien we een arme wijk in de stad. Tegen de zon in kijkend vertelt hij wat hij ziet.