3½ Minutes, Ten Bullets

Op 23 november 2012 sprak de 45-jarige Michael Dunn op de parkeerplaats van een tankstation de 17-jarige Jordan Davis en zijn vrienden aan op de luide muziek uit hun auto. Er ontstond een woordenwisseling die escaleerde; Dunn voelde zich bedreigd en loste tien schoten. Het verhaal over een blanke man die een Afro-Amerikaanse tiener ombrengt, roept de nodige vragen op. Tijdens de rechtszaak verklaart Dunn vanuit de verdachtenbank hoe hij tijdens de aanvaring ineens een wapen zag. Zo ontstaan er twee lezingen over de schietpartij: óf Dunn handelde uit zelfverdediging óf hij is een heethoofdige racist. In een poging de waarheid te achterhalen, doorsnijdt filmmaker Marc Silver beelden van de rechtszaak met een veelvoud aan achtergronden, waarin beide partijen worden vertegenwoordigd. Een interview met Davis’ ouders aan de keukentafel wordt afgewisseld met van Dunn in voorarrest. Telefoongesprekken met hulpdiensten op de geruchtmakende dag begeleiden tussendoor als voice-over allerlei visueel materiaal van de plaats delict, waaronder opnames van beveiligingscamera’s in het tankstation. Ook Dunns verhoor wordt getoond. Door deze extra gegevens raken de twee versies van de toedracht steeds nauwer met elkaar verweven, resulterend in een collage over de grote verdeeldheid in Amerika aangaande wapenbezit, eigenrichting en racisme.