Diary of Hunger

Vanuit een helikopter registreert een radar een vage sliert in een onherbergzaam gebied. Als een colonne mieren trekken vluchtelingen hun spoor door het landschap. Een camera op de grond legt vervolgens vast hoe de groep schreeuwend om vrijheid over muren met prikkeldraad probeert te klimmen, waarachter ze worden opgewacht door hardhandige politiemannen met stokken en wapens. De vluchtelingen bevinden zich in de Spaanse enclave Melilla in Marokko, een van de populairste plekken voor migranten uit Afrika om de oversteek naar Europa te wagen; eenmaal in de enclave hebben ze het recht om asiel aan te vragen in Spanje. observeert hun alledaagse realiteit in verstilde zwart-witbeelden. Een shot van een gehavende rug. Een been vol grote pleisters. Een uitgeput gezicht. Een man die huilend met zijn moeder belt en meldt dat het grote lijden eindelijk over is. In het tweede deel van de film richten vluchtelingen aan beide kanten van het prikkeldraad zich rechtstreeks tot de camera, om verslag te doen van hun schrijnende leefsituatie in de bossen op de Marokkaanse berg Gurugú, om hun naasten toe te spreken, hardop te dromen van een toekomst waarin ze hun beroep weer kunnen uitoefenen, of een dringende oproep te doen aan hulpverleners.