Terwijl Hayat als kapitein haar zeilboot navigeert tussen de ijsschotsen van de Noordelijke IJszee, zet haar jongere zus Leila in Frankrijk een dochtertje op de wereld. Met veel gevoel voor sfeer en metafoor schetst deze documentaire de levens van twee zussen, die in dit nieuwe leven een kans zien om de cyclus van hun familiegeschiedenis te doorbreken.
De relatie tussen de twee zussen, die in veel opzichten elkaars tegenpolen zijn, wordt getekend door afstand. Door korte telefoongesprekjes met weidse tussenpozen zonder bereik. En tegelijk is er een intimiteit die dwars door de afstand heen voelbaar is. De vertrouwelijkheid van een gedeeld verleden van teruggeworpen zijn op elkaar, met een alcoholische moeder en afwezige vader, en een heden waarin patronen zich herhalen of dreigen te herhalen.
De film toont de zussen en de pasgeboren Inaya zelden met anderen, maar wel nadrukkelijk in hun eigen omgeving, die niet zelden symbolisch aandoet. Alsof ze zelf ook als schepen een koers moeten vinden tussen stromingen en obstakels die hen soms hardnekkig de verkeerde kant op dreigen te sturen.