Drieluik waarin de filmmaker aan de hand van drie anekdotes zijn roerige familiegeschiedenis schetst, die is getekend door ervaringen op het slagveld. Het eerste deel verhaalt over de trotse grootvader, die op de dag dat hij een vijand doodschiet verneemt dat zijn vrouw in het ziekenhuis is opgenomen. Ze is bevallen van een zoon, de vader van de filmmaker. Het verhaal van de tweede generatie heeft de vorm van een dansfilm en gaat over de gevallenen, de helden van de natie. De filmmaker blijkt te zijn vernoemd naar één van hen, zijn oom. Die is gestorven voor de goede zaak, het is nu aan de jongere generatie om de gevallenen levend te houden. In het laatste deel zit de regisseur achter zijn drumkit; met veel venijn speelt hij een straffe legermars. Ondertussen rekent hij genadeloos af met de trots van zijn moeder, die hem in haar eentje opvoedde omdat zijn vader vroeg stierf. De zoon wil zijn dienstplicht bij de vervullen. Zij is tegen maar stemt uiteindelijk in. Nooit praten ze over de dienstplicht, tot hij een medaille krijgt omgehangen als hij een medestrijder gered heeft. Zijn moeder huilt, hij wil niet dat ze huilt.