Soul Catcher

Fotografie is een soort diefstal. Met één druk op de knop neem je iemands afdruk, en daarmee een deel van diens identiteit. Is het vreemd dat sommige Aboriginal-stammen geloofden dat ze hun ziel zouden verliezen als ze gefotografeerd werden? En dat ze niet meer in een nieuw lichaam zouden reïncarneren? Deze overtuiging vormt het uitgangspunt van een meditatieve bespiegeling op wat fotografie met ons diepste innerlijke wezen doet. De Finse regisseur PV Lehtinen beweegt daarbij van het ene naar het andere uiterste van het medium cinema: van absolute stilstand naar maximale beweging. Het begint met portretten van blanke zonaanbidders op het strand, die in een doordachte pose door de camera worden gevangen en in de tijd bevriezen. Vervolgens duiken we, als door een zwart gat, naar de andere kant van de lens. Daar komen we oog in oog te staan met dreigend kijkende Aboriginals. Heeft de camera hun ziel al genomen? Terug op het strand wacht de strandgasten eenzelfde lot: hun zielen vervliegen in met de wolken. Zo lijkt het in elk geval. Want deze uitgerekte videoclip, ondersteund door metafysische soundscapes van de ambient-veteranen van Biosphere, laat alle ruimte aan de eigen interpretatie en verbeelding. Er blijft genoeg te raden over - zoals een foto misschien ook nooit onze volledige identiteit kan vangen.