Basic Training

In de zomer van 1970, als de publieke opinie zich tegen de aanwezigheid van het Amerikaanse leger in Vietnam heeft gekeerd, volgt Frederick Wiseman een groep rekruten tijdens hun negen weken durende basistraining op Fort Knox. "Het Amerikaanse leger is onverslaanbaar", stelt een commandant dan nog vol zelfvertrouwen. Maar Wiseman laat zien dat het legersysteem in crisis verkeert. De gevoeligheid van de situatie blijkt als een rekruut vraagt of er ooit iemand is gedood met het geweer dat hij krijgt uitgereikt. Elk eigenzinnig geluid wordt gesmoord in een dwingend "doe wat je wordt opgedragen". We zien jongemannen tijgeren, marcheren, vechten, kennismaken met traangas en sluipen door een nagebouwd Vietnamees dorp. Maar Wiseman toont ook een tandenpoetsles. Al even komisch is de scène waarin de bebrilde rekruut Hickman nauwelijks onderdoet voor Charlie Chaplin bij zijn vergeefse pogingen om het marcheerritme te pakken te krijgen. De humor wordt wranger naarmate duidelijker wordt hoe Hickman, die na een mislukte zelfmoordpoging geen genade vindt bij de kapelaan, een treurige metafoor is voor een systeem waarin geen plek is voor het individu.