New Times at Crossroad Street

In 1988 volgde Tálivaldis Margévics in zijn film CROSSROAD STREET het alledaagse leven van de bewoners van een achthonderd meter lange straat in de buitenwijken van Riga, de hoofdstad van Letland. Tien jaar later keerde hij terug om te kijken hoe het de mensen is vergaan. Een licht ironiserende voice-over vertelt ons hun wederwaardigheden en de nieuwste roddels: het weesmeisje Daiga heeft nu een gezin te onderhouden, maar men fluistert dat haar vriend er een minnares op nahoudt. Toliks lijdt nog steeds aan een mysterieuze ziekte die hij heeft opgelopen in Siberië, en de ietwat bazige Olga maakt als vanouds elke dag pannen vol mierikswortelsap. De sterke drank wordt verkocht via een uitgezaagd gat in een omheining. Nieuw is de trein die midden op de weg is gedumpt, en waar de bewoners elke dag onderdoor moeten kruipen om bij de winkel te komen. Het gesprek van de dag vormen de kraaien, die om onverklaarbare redenen de aanval inzetten op iedereen die voorbij loopt. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kent Letland iets meer welvaart, wat de plaatselijke casino-eigenaar geen windeieren heeft gelegd. In tegenstelling tot de documentairemaker heeft hij wel zijn mening klaar over het sobere leven van de bewoners van Crossroad Street: ‘Ze graven wat in de aarde, iedereen heeft wel wat te doen, maar ze moeten zichzelf hogere doelen stellen.‘ Volgens de regisseur is Crossroad Street eerder de handpalm van Letland, waarvan je de levenslijnen en de bestemming van het hele land kunt aflezen.