A Symphony for a Common Man

Dat het Amerikaanse leger in 2003 Irak binnenviel omdat het land massavernietigingswapens zou bezitten, is allang als onzinverhaal ontmaskerd. De Amerikaanse regering wilde een verandering van regime teweegbrengen en oliebelangen veiligstellen. Er moest en zou oorlog komen.

Toch is het in A Symphony for a Common Man choquerend om te zien hoe de Amerikaanse regering een mogelijk succesvolle poging om die oorlog te voorkomen de grond inboorde. Onderhandelingen van directeur-generaal José Bustani over toetreding van Irak tot zijn multilaterale Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) werden getorpedeerd. Omdat Bustani niet boog voor de eis van de Amerikaanse regering om de onderhandelingen te stoppen, zette zij de deelnemende landen in de OPCW met nepnieuws over mismanagement onder zware druk om hem uit zijn functie te zetten. De lastercampagne was succesvol.

Bijna twintig jaar later blikken Bustani en andere betrokkenen als waarschuwing terug op het Amerikaanse machtsmisbruik. Bustani raakt nog steeds geëmotioneerd als hij zijn toenmalige ontslagrede uitspreekt. Innerlijke rust vindt hij, als talentvolle pianist, in klassieke muziek.