Carl & Niels

De tweelingbroers Carl en Niels waren als kinderen onafscheidelijk, maar nu ze volwassen worden, dreigen ze elkaar kwijt te raken. In een poëtisch afscheidsritueel c.q. volwassenwordingsrite die zich voltrekt in intieme donkere ruimtes, reflecteren ze op hun onderlinge band en op hoe hun karakters zich tot elkaar verhouden. In een spiegel lijken hun gezichten te versmelten, maar ook langs elkaar te schuiven als Niels zijn grote verlangen uit om bij Carl te zijn, maar Carl beweert Niels helemaal niet zo te missen. Liefdesverklaringen en pijn wisselen elkaar af. Hoorbare regieaanwijzingen aan het begin van de film duiden op het visueel geënsceneerde karakter van de film. De jongemannen stoeien halfnaakt in nepsneeuw op een zwart podium onder een sterrenhemel, mijmeren in elkaars armen, beschilderen elkaar in een grot met fluorescerende verf, dompelen elkaar onder in water, bekijken vlinders tegen een lichtgevende wand. Soms ondersteund door vlagen accordeonmuziek, die deels vergezeld gaat van woordeloze zang. Gaandeweg schemeren de karakters en verlangens van de jongemannen door. Een film over competitie, het delen van elkaars leven, afscheid nemen, en definiëren wie je bent zonder de ander.