Land Grabbing

Sinds landbouw als investeringsobject in de lift zit, verliezen lokale boeren wereldwijd hun grond aan buitenlandse industriële bedrijven. En dat heeft verstrekkende gevolgen. is een prachtig gefilmde reis langs graanvelden, tomatenkassen en suikerrietplantages, langs het EU-parlement in Brussel en een vijfsterrenhotel in Dubai, langs investeerders, lobbyisten en onteigende landgebruikers – kortom een veelzijdige les in neokolonialisme. Sinds buitenlandse bedrijven voor een habbekrats grond leasen van nationale overheden, lijden voormalige lokale landgebruikers honger, terwijl het voedsel dat ze als onderbetaalde arbeiders helpen produceren wordt geëxporteerd naar welgestelde klanten in onder andere de EU. De film toont onder meer Deense investeerders in Roemenië, Vietnamezen in Cambodja, een Nederlander in Ethiopië en multinational Cargill in Indonesië. Filmmaker Kurt Langbein hoort investeerders vertellen over “de hemel op aarde,” om vervolgens een bezoek te brengen aan de betreffende landerijen waar hij niet alleen de exploitanten aan het woord laat, maar ook de werknemers en lokale bewoners. Zij vertellen over de keerzijde van de medaille: afgepakt land, vernielde huizen, gekapt regenwoud, intimidatie en uitbuiting. De Duitse landbouwwetenschapper Felix zu Löwenstein schetst de onderliggende tendensen. Sinds 2000 is wereldwijd 200 miljoen hectare landbouwgrond aan investeerders verhuurd; een gebied groter dan het totale Europese landbouwareaal dat 170 miljoen hectare beslaat.