Children of the Sea

"Ik weet niet waarom papa wegging." "Ik ben van heel veel scholen gestuurd, omdat ik me slecht gedragen heb." "Mijn mama had gezegd, je moet maar een beetje flinker zijn." Aan het woord zijn piepjonge Vlaamse kereltjes die om verschillende redenen terecht zijn gekomen op het jongensinternaat Ibis, opgericht in 1906. Van oudsher stoomt Ibis jongens klaar voor de visserijsector. Ze leren er bedden opmaken, salueren en worden met militaire precisie gecheckt op persoonlijke hygi\'ebne. Ze vormen een minigemeenschap waar specifieke regels gelden. Anno nu doen gebruiken als in de hoek staan, matrozenpakjes dragen en op witte lijnen lopen ouderwets aan, maar wat decennia geleden werkte, blijkt dat nog altijd te doen. Tussen portretten van de jongens door, worden archiefbeelden versneden van het vroegere leven in het internaat, dat opmerkelijk sterk lijkt op de huidige gang van zaken. Terwijl het schoolleven wordt geschetst in sc\'e8nes van diverse lessen en rake stillevens van het gebouw, sijpelen schrijnende verhalen van de jongste pupillen door; hun kleine stemmetjes in de \i voice-over\i0 , dat spannende telefoontje naar huis, of overblijven omdat mama op vakantie is. Hoewel de kleinsten moeten wennen aan het strenge internaatleven, is het groeiende zelfvertrouwen al zichtbaar op gezichten van de oudere jongens.