Het enige directe commentaar van filmmaker Laurent Van Lancker over wat hij een jaar lang heeft gefilmd is het openingscitaat uit Dante's Inferno: "Zo bitter is het, dat de dood nauwelijks erger is." Daarna laat hij met zijn donkere shots de camera aan het woord in het illegale vluchtelingenkamp nabij Calais, dat in de volksmond bekend is komen te staan als 'The Jungle'. Terwijl de zeewind de van vuilniszakken gemaakte tentjes keer op keer aan flarden rukt, proberen de bewoners hun bestaan te rechtvaardigen. Met de weinige middelen die ze hebben, organiseren ze zichzelf zo goed en zo kwaad als het gaat tot een basissamenleving, waarin ze koken, handel drijven, muziek maken, verjaardagen vieren en de dag doorkomen tot de ellenlange nacht zich aandient. De afwezigheid van een commentaarstem is een zegen – de beelden zeggen al zoveel. De poëzie komt van de vluchtelingen zelf: "Ik droomde dat ik in een luchtballon naar Engeland kon oversteken, het stond allemaal al klaar. Maar ik werd wakker in de jungle van Calais."