Redemption

Portret van drie deserteurs uit het Amerikaanse leger die nu in Canada wonen en vertellen over hun herinneringen aan de in hun ogen zinloze Irak-oorlog. "Zelfs terwijl ik hier zit, ruik ik nog brandend vlees", zegt een van hen. De herinneringen zijn vaak onuitwisbaar, hoe graag de jongemannen dat ook anders zouden willen. Als ze konden zouden ze hun beslissing zich aan te sluiten bij het leger ongedaan maken. Ze vertellen over de methodes die gebruikt worden om soldaten te strikken. En we zien hoe ze nu leven: gedesillusioneerd, onderuitgezakt op de bank, met een biertje en een jointje. Begin twintig lijken ze al veel van hun juveniele energie kwijtgeraakt te zijn. De deserteurs voelen zich ook schuldig. Niet over hun desertie, maar over het feit dat ze überhaupt meegedaan hebben met de oorlog in Irak. De interviews worden afgewisseld met beelden van de oorlog en van de huizen die de deserteurs achterlieten. Waarom hebben zij zich aangemeld? Verveling, werkloosheid, gebrek aan zelfvertrouwen. En, dat vooral, een te mooie voorstelling van wat het leger in Irak ging doen: "Ik dacht dat ik hongerige kinderen zou voeden."