The Solitude of Memory

Wat herinnert José zich van de laatste keer dat hij zijn zoon Fernando levend zag? Er was gedoe over een paard en een zadel van de baas, herinnert hij zich. José, een hardwerkende Mexicaan, diept feiten en gevoelens van die fatale avond op. Hij vertelt vanachter het stuur van zijn truck, in voice-over terwijl de camera over een verlaten paardenraceterrein glijdt, en wanneer hij een vuurtje stookt en uitrust na gedane arbeid. Iedere keer hetzelfde tragische verhaal met hetzelfde einde – de zelfverkozen dood van zijn geliefde zoon. Maar steeds net even anders verteld, omdat herinneringen zich nu eenmaal in wisselende volgordes en belangrijkheid manifesteren. Want nu eens is de discussie die hij met Fernando voerde over het zadel belangrijk, de andere keer het feit dat hij van huis wegbleef. In drie delen schetst Juan Pablo González, opgegroeid in hetzelfde Mexicaanse plattelandsdorp als de gestorven Fernando, een dichterlijk introspectief portret van rouw en herinnering. Met, ter begeleiding van Josés verdrietige verhaal, prachtige opnames van het weidse, Mexicaanse achterland, waar natuur, kuddes paarden, limoenbomen en het geluid van krekels op bijna meditatieve wijze de dienst uitmaken. Hoe ervaart een rouwende vader het zich voortslepende bestaan zonder de aanwezigheid van zijn zoon?