In My Skin

Brazilië schafte in 1888 als laatste Westerse natie de slavernij af. De sociale segregatie op basis van afkomst en huidskleur bleef voortbestaan – mede dankzij de grootschalige instroom van Europeanen, voor wie er banen, land en goedkope leningen waren, terwijl de zwarte bevolking aan haar lot werd overgelaten.

Filmmaker Toni Venturi, zelf een Braziliaan met Italiaanse wortels, interviewt een groot aantal landgenoten over hun ervaringen met racisme. Een arts vertelt hoe hij voor een dief werd aangezien, een huishoudelijke hulp werd door haar werkgeefster als slaaf behandeld. Alsof hun verhalen nog niet schokkend genoeg zijn, herinnert het tragische relaas van een vrouw uit São Paulo eraan waar racisme in laatste instantie toe kan leiden: haar zoon werd op straat door politieagenten doodgeslagen, omdat hij geen identiteitsbewijs op zak had.

Door Venturi’s poëtische afwisseling van zorgvuldig uitgelichte interviews, filosofische reflecties, archiefbeelden en muzikale intermezzo’s ontstaat een rijkgeschakeerd beeld van alledaags en diepgeworteld racisme. Ook de positie van de filmmaker zelf blijft niet buiten beschouwing.