Het is niet makkelijk overleven op de grote droge vlakten van Noordoost-Mexico. De families die leven en werken op een gemeenschappelijke ranch weten dat als geen ander. "Als je een stukje land wilt, moet je lijden", verzucht een oudere man. In cin\'e9ma v\'e9rit\'e9-stijl worden de bewoners gevolgd in hun dagelijkse bezigheden, die overheerst worden door het gebrek aan water. Gedurende de seizoenen die voorbijtrekken over de imposante, gortdroge prairie, zijn we getuige van de bedrijvigheid op de ranch: het hoeden van het vee, het beheren van het land. Maar ook van het leven binnen de hechte gemeenschap: sc\'e8nes aan de eettafel, kinderen die naar school gaan, dorps- en doopfeesten die plaatsvinden, wedstrijden paardenrennen of een zeldzaam opstootje. Maar vooral is het toch dat wachten op die ene wolkbreuk. Met het droger en droger worden van het land, het uitdrogen van de enige waterbron in de wijde opmgeving, en het alsmaar zwakker worden van het vee, lijkt een exodus voor de families onvermijdelijk.