The End of Time

ter discussie, en probeert zo opnieuw het onfilmbare te filmen. Van de Zwitserse deeltjesversneller tot verlaten woonwijken in Detroit; van de Indiase boom der wijsheid tot mega-telescopen op Hawaï en de laatste bewoner van een lava-eiland. Een film over Albert Einsteins relativiteitstheorie, de marktwaarde van tijd, leven in het moment en de betekenis van de dood. Hoe kleiner de deeltjes die de wetenschappers in de Zwitserse deeltjesversneller traceren, hoe onvaster en dus tijdlozer ze blijken. Een prominente rol is weggelegd voor de betoverende beelden van een Amerikaanse piloot die in 1960 een recordluchtsprong maakte vanaf 31 kilometer hoogte vanuit een luchtballon. De ruggegraat van de film bestaat uit spontaan ogende interviews, afgewisseld met beelden die de schoonheid van de aarde en het heelal vieren, patronen schetsen en die weer uitwissen. De soundtrack ondersteunt ze met minimalistische, repetitieve percussie en mysterieuze, suizende oertonen. Mettler onderstreept af en toe ook zijn eigen rol, door terzijdes in de montage te laten, het edit-scherm te tonen of de lens schoon te poetsen. Het reultaat is gelijktijdig persoonlijk, strikt en visionair.