"Het duurste grofvuil aller tijden," klonk het honend vanuit de gevestigde kunstwereld richting Joseph Beuys. Een dode haas, kamerhoeken volgeplamuurd met vet, een toespraak bestaande uit minutenlang keelgeschraap: de ontregelende creaties van de Duitse kunstenaar kenden geen grenzen. Alles moest anders. Niet alleen de heersende ideeën over kunst werden gefileerd, ook politiek, maatschappij en economie zouden een compleet nieuwe invulling moeten krijgen. Aan de hand van een grote hoeveelheid nooit eerder vertoond archiefmateriaal wandelt filmmaker Andreas Veiel chronologisch door de carrière van een van de meest invloedrijke kunstenaars van de twintigste eeuw. Kunsthistorici geven duiding, collega’s halen herinneringen op en intussen is het vooral Beuys zelf die aan het woord is, in oude interviews en intellectuele discussies. Beuys is een levendig monument voor de in 1986 overleden kunstenaar. Zijn privéleven blijft daarin grotendeels buiten beschouwing. Kijkers krijgen dus niet zozeer een beter beeld van de persoon zelf, maar wel van zijn nog altijd actuele en intrigerende gedachtegoed.