"Het is eerder zo dat ik paarden help met een mensenprobleem, dan mensen met een paardenprobleem", zegt Buck Brannaman, die onder andere model stond voor de titelheld van \i The Horse Whisperer\i0 (1998) van Robert Redford. Uiteraard staat dit filmportret stil bij deze succesvolle speelfilm, maar \i Buck\i0 volgt de bijna vijftigjarige paardenpsycholoog vooral bij zijn dagelijkse bezigheden. Driekwart van het jaar trekt hij door de VS om paarden af te richten en horse-clinics te geven aan paardenliefhebbers. Zijn familie - stiefmoeder, vrouw en dochter - komt uitvoerig aan het woord. Psychologisch is Brannaman toegerust voor het werken met getraumatiseerde wezens, want hij had in zijn jeugd te kampen met een tirannieke en agressieve vader: "Ik was gewoon op zoek naar een vredige plek". Ook zijn vroegere leermeesters - paardenfluisteraars Tom Dorrance en Ray Hunt - en enkele deelnemers aan de clinics komen aan bod. Zelfs de meest sceptische types moeten, nadat ze Brannaman in actie hebben gezien, toegeven overdonderd te zijn. Brannaman wijst erop dat mens en paard een verbinding moeten aangaan: "Alles wat je met een paard doet, is een dans". Aan het slot wordt het nog even spannend, als Brannaman geconfronteerd wordt met een onhandelbaar paard, dat zich gedraagt als een gevaarlijke psychopaat.