Public Housing

De Amerikaanse documentairemaker Frederick Wiseman is een onderzoeksjournalist met een camera of, beter nog, een meester-detective met een niet aflatende speurzin. In dertig jaar tijd heeft hij precies dertig documentaires gemaakt, waarvoor hij mensen in een bepaalde omgeving gedurende een langere periode volgde. In de traditie van de "direct cinema" stelt Wiseman geen vragen en levert hij geen commentaar en blijkbaar is men na een aantal weken zo gewend aan zijn aanwezigheid dat de camera nauwelijks meer wordt opgemerkt. Die aanpak hanteerde Wiseman ook bij PUBLIC HOUSING, een ruim drie uur durende documentaire waarvoor hij zich een aantal weken in een troosteloze buitenwijk van Chicago verschanste. Wiseman volgt Ida B. Wells, een omvangrijke zwarte vrouw met een grote beslagen bril en een gehavend gebit die zichzelf "the president of Ida B. Wells Homes" noemt. Al twintig jaar lang zet zij zich vanuit een schamel kantoortje in voor de daklozen van deze buurt, een zwart getto waar politieagenten en ongediertebestrijders dagelijks moeten uitrukken. Behalve verregaande degeneratie toont Wiseman ook de activiteiten van het stadsbestuur, de staat en de federale regering en volgt hij allerlei trainingsprogramma's voor jongeren. Het beeld dat Wiseman in PUBLIC HOUSING van Amerika oproept, lijkt nog het meest op dat van een Derde-Wereldland.